TU I TERAZ i kropka

Komunikacja miejska w 30 stopniowym upale bez klimatyzacji. Uwielbiam!

Każdą taką podróż, którą odbywam okazjonalnie, traktuję jak swoistą ekstremalną wyprawę w świat dżungli miejskiej. Nie inaczej było tym razem, kiedy oto w przenośni i dosłownie przylepiła się do mnie czerwona jak rak kobieta nie pierwszej już młodości. Usadowiła się wygodnie w fotelu tuż obok, pobujała się na boki, do przodu i w tył, jakby testując swoją przylepność i z szerokim uśmiechem zagadnęła o jakże niebanalny temat pogody:

– „Ależ gorąco, prawda?”

– „Tak” odparłam z równie szerokim uśmiechem czekając podekscytowana na ciąg dalszy, bo czułam że i ta podróż czegoś mnie nauczy.

– „Panienka (wow! pomyślałam) taka opalona, to już pewnie też po urlopie?”

– „Tak” przytaknęłam, bo na ani słowo więcej nie było już miejsca. Moja rozmówczyni, a raczej „monologini” ciągnęła:

– „Ja też jak widać po urlopie! Pierwszy raz nad nasze polskie morze się wybrałam, ale powiem szczerze, tak między nami, że nic a nic nie wypoczęłam! Mężowi nie chciałam tego mówić, bo cieszył się tym wyjazdem jak dziecko, ale teraz to mogę powiedzieć głośno – nigdy więcej! Ileż to ja się namartwiłam, czy w domu wszystko w porządku, czy wnuki zdrowe, czy sąsiadka kwiaty podlała. Bałam się, czy szczęśliwie dojedziemy taki kawał drogi, a potem to się martwiłam, czy spokojnie wrócimy. Albo dumałam, czy wszystkie okna w domu pozamykane, albo co zastanę jak wrócimy.  Stres, że hej kochaniutka!”

A niech to kule biją! – zakrzyknęłam w myślach. Jak to jest, że temat którym akurat się zajmujemy, o którym intensywnie myślimy zaczyna otaczać nas z każdej strony? Też tak macie? Niby jako psycholog po seminarium z psychologii poznawczej wiem, że ma to związek z naszym mózgiem, z nowymi połączeniami, z poszerzoną percepcją, ale tak po ludzku – to zjawisko nigdy nie przestanie mnie fascynować! Ostatnio zgłębiam temat uważności, czytam książki z tej tematyki[1], ćwiczę świadomą obecność w „tu i teraz” – umiejętności niezwykle ważne w pracy coachingowej. A tu proszę – temat rozmowy wypisz wymaluj z tego obszaru. Nie mogłam więc przejść, a raczej przejechać obok mojej rozmówczyni obojętnie. Rzekłam więc najinteligentniejszym tonem na jaki mnie stać:

– „Czyli albo była Pani w przeszłości, albo w przyszłości, a co z tu i teraz?”

Widok kobiety bezcenny – pobladła na ułamek sekundy, żeby po chwili zaczerwienić się ze zdwojoną siłą i ze zdwojoną siłą zakrzyknąć:

– „No właśnie!!’

Ścisnęła mnie za rękę, spojrzała prosto w oczy mówiąc: – „Człowiek to kiedyś jakoś bardziej doceniał chwilę. Cieszyłam się letnim wiatrem we włosach, czy zapachem polnych kwiatów. Albo ten smak czereśni, czy jabłek, agrestu, czy porzeczek – chłonęłam go na całego! O, i jakże wzruszały mnie lecące bociany, oj wzruszały! Żyłam tak intensywniej, bez rozpamiętywania tego co było i bez planów. Kiedyś tak żyłam kochaniutka, oj żyłam!”

– „Co stoi na przeszkodzie, żeby żyła tak Pani też tu i teraz?”

Widok kobiety bezcenny – znów pobladła na ułamek sekundy, żeby po chwili zaczerwienić się ze zdwojoną siłą i ze zdwojoną siłą zakrzyknąć:

– „No właśnie!!”

Ścisnęła mnie za rękę, spojrzała prosto w oczy mówiąc: – „Tu i teraz i kropka!” Po czym odkleiła się ode mnie i wysiadła na przystanku, na którym czekał na nią mężczyzna z wiklinowym koszem pełnym gruszek. Podeszła do niego i… dała mu soczystego całusa!

Widok mężczyzny bezcenny – pobladł na ułamek sekundy, żeby po chwili zaczerwienić się ze zdwojoną siłą!